Pinkster en God se oes vir sy volk

---

deur ds Dirk Meijer

Pinkster is ’n dag waarop gelowiges besonders terugdink aan God wat die Heilige Gees oor ons uitgestort het. Deur sy Gees bekragtig Hy ons tot dienswerk aan Hom. Alhoewel die Heilige Gees eers in die Nuwe Testament op al die gelowiges uitgestort is, was Pinkster ’n fees wat in die Ou Testament reeds bestaan het. Dit was ’n oesfees waartydens die volk Israel God gedank het vir die oes wat Hy vir hulle gegee het.

Daar is ’n belangrike verband tussen die Ou Testamentiese Pinksterfees en die uitstorting van die Heilige Gees in die Nuwe Testament. Lees Eksodus 34:22-26, Levitikus 23:15-22, Joël 2:25-32 en Handelinge 2:1-21 om die verband tussen hierdie dae raak te sien.

Die Ou Testamentiese Pinkster

In die Ou Testament was die naam van die Pinksterfees die “fees van die weke” (Eksodus 34:22). Nadat die volk Israel die Paasfees gevier het as herdenking aan die verlossing uit Egipte, moes hulle sewe weke aftel waarna hulle die “fees van die weke” gevier het. Op die vyftigste dag ná Paasfees moes hulle dit herdenk as ’n “heilige vierdag” vir God (Levitikus 23:15).

Hierdie fees is aan die begin van die Israelitiese oestyd gevier. Deel van die fees was dat elke gesin twee brode as offer aan die Here bring (Levitikus 23:17). Hierdie brode was ’n teken van die eerste vrug van die oes wat God aan sy volk gegee het. Hierdeur moes die volk erken dat alles wat hulle het van die Here af kom. Sonder Hom sou daar nie geplant of geoes kon word nie, sonder Hom sou die volk Israel nie in staat wees om te lewe nie.

Daar was tye in Israel se geskiedenis dat die Here sy volk getug het deur nie aan hulle ’n groot oes te gee nie. Joël het geprofeteer van ’n sprinkaanplaag wat op ’n punt die totale oes van die Israeliete sou opeet (Joël 1). Tog het hy daarna gewys op God se belofte dat Hy tóg weer ’n oes sal gee (Joël 2:18-32). Hulle sal wéér ’n oesfees vier! Reeds dan bring Joël die oorvloedige oes na ’n droogtetyd in verband met die uitstorting van die Heilige Gees as die vervulling van die Ou Testamentiese Pinksterfees (Joël 1:28).

Pinkster in die Ou Testament moes dus die volk aan meer laat dink het as net ’n oes en brood en ons liggame wat fisies aan die lewe gehou word. Dit het vooruitgegryp na die uitstorting van die Heilige Gees wat die volheid van die lewe vir ons gee.

Die Nuwe Testamentiese Pinkster

Met die koms van Jesus Christus word alles waarheen die Ou Testament vooruitgekyk het vervul. Deel hiervan is die Ou Testamentiese feeste. Tydens die Ou Testamentiese Paasfees is Jesus Christus gekruisig. Hy is die gróót Paasoffer. Vyftig dae na Paasfees word die Pinkster gevier, en op daardie dag word die Heilige Gees uitgestort (Handelinge 2:1). Dit is die gróót Pinkster waarheen die Ou Testament gewys het.

Die gróót Paasfees waartydens Christus gesterf het vir ons sonde, het die gróót Pinkster waarop die Heilige Gees oor ons uitgestort is tot gevolg gehad. Pinkster het alles te make met Paasfees, soos wat die uitstorting van die Heilige Gees alles te make het met Christus se kruisiging. Aan die kruis het Christus die ewige lewe vir ons verdien. Die Heilige Gees bekragtig ons om vanuit die nuwe lewe in Christus tot God se eer diensbaar te wees.

As Petrus op Pinksterdag preek, merk Hy spesifiek op dat die uitstorting van die Heilige Gees die vervulling is van dit wat Joël lank tevore reeds geprofeteer het (Handelinge 2:14-21). Joël het gesê dat daar na die tyd van groot hongersnood weer ’n oes vir God se volk sal wees. Die volheid van die oes is as die Heilige Gees uitgestort word. Dit is wat in Handelinge 2 gebeur.

Deur die Heilige Gees ontvang ons nie net die liggaamlike lewe van God af nie. Hy gee die lewe in volkomenheid. Hy onderhou ons na liggaam én siel. As Nuwe Testamentiese kerk erken ons nie net dat God in ons liggaamlike behoeftes voorsien nie. Hy gee ook sy Gees vir ons!

Die eerstelinge van die oes

Dit beteken baie vir die kerk deur die eeue heen. Met die uitstorting van die Heilige Gees op Pinkster lees ons van drieduisend mense wat tot geloof in Christus gekom het (Handelinge 2:41). Soos die brode van die oesfees nog net die eerstelinge van die oes was, is hierdie drieduisend ook die eerstelinge van die oes wat die Heilige Gees by die kerk toevoeg. Na daardie drieduisend was daar nog baie mense wat tot geloof in Christus moes kom. Daarvan is ons deel! En, daarvoor bid ons dat hierdie oes ook tot volheid sal kom: laat U koninkryk kom!

Die uitstorting van die Heilige Gees is ’n teken van God wat alles vir ons gee sodat sy kerk tot in volkomenheid gebring sal word. Die Heilige Gees rus ons vir hierdie opdrag toe, sodat ons God sal dank vir dit wat ons van Hom ontvang het, en sodat ons die gawes wat Hy gee tot diens in sy koninkryk sal gebruik.